Fauré schreef zijn Requiem in de jaren 1885 en 1887 met gebruikmaking van het Libera Me dat al eerder in 1877 voor bas en koor was gecomponeerd. Anders dan de dodenmissen van bijvoorbeeld Verdi en Berlioz ontbreekt hel en verdoemenis, zo heeft dit stuk geen apart ‘Dies Irae’ als dramatische climax. De algemene stemming is sereen en troostend. ‘Ik zie de dood als een vreugdevolle bevrijding, een verwachting van de gelukzaligheid aan de andere zijde van het graf, niet als een smartelijk afscheid’, aldus de componist. Fauré schiep met name door de keuze van de teksten een zeer persoonlijk werk. dat aanvangt met het woord ‘requiem’ en eindigt met datzelfde woord in de wonderschone engelenzang van In Paradisum, door sommigen wel een wiegelied van de dood genoemd.

In 1665 werd aan de westzijde van de Hooglandse Kerk een nieuw ingangsportaal gebouwd met beeldhouwwerk van de beroemde beeldhouwer Rombout Verhulst. Hier was van oudsher de ingang bij uitvaartdiensten en van die functie  getuigen ook de “vanitas” motieven in het beeldhouwwerk: de zandloper en de schedel. Beide worden geflankeerd door ter linkerzijde de vleugel van een duif – symbool voor de uitverkoren die ten hemel opgaan – en ter rechterzijde door de vlerk van een vleermuis – symbool voor hen die hel en verdoemenis wachten.

Deze Allerzielen vesper is een activiteit van Bijzonder Kerkenwerk Leiden en is mogelijk gemaakt door een bijdrage uit het Vitaliteitsfonds van de Protestantse Gemeente Leiden.